بررسی اثر رژیم درمانی دگزامتازون، سیس پلاتین و سیتوزین آرابینوزاید با دوز بالا بر بیماران مبتلا به لنفوم عود کرده

سابقه و هدف : یکی از مشکلات مهمی که در درمان بیماریهای هماتولوژیک، با آن مواجه هستیم، مسئله عود بعد از درمان اولیه بیماری لنفوم میباشد. از آنجاییکه میزان بقا این بیماران کوتاه می باشد، رژیمهای شیمی درمانی نجات بخش(salvage) زیادی استفاده شده اند. این تحقیق با هدف تعیین اثر دگزامتازون، سیس پلاتین و سیتوزین آرابینوزاید با دوز بالا بر لنفوم عود کرده انجام گرفت. مواد و روشها : 60 بیمار مبتلا به لنفوم عود کرده و پیشرونده با تجویز آمپول سیس پلاتین به میزان 100 میلی گرم به ازای هر متر مربع بدن، بصورت انفوزیون مداوم در عرض 24 ساعت، و بدنبال آن آمپول سیتوزین آرابینوزاید به میزان دو دوز 2 گرم به ازای هر متر مربع بدن، با فاصله 12 ساعت، تحت درمان قرار گرفتند. همچنین آمپول دگزامتازون به میزان 40 میلی گرم بصورت وریدی، در روزهای اول تا چهارم به بیماران داده شد.همه بیماران مقدار زیادی مایع وریدی توام با مانیتول دریافت می داشتند. دوره های درمان با فاصله هر 3 تا 4 هفته ، برای 6 نوبت تکرار میگردید. یافته ها : تمام بیماران قبلاً شیمی درمانی شامل داروهای سیکلوفسفامید، آدریامایسین، وینکریستین، و پردنیزولون گرفته بودند ولی در حین درمان و یا در مدت کمتر از یکسال از خاتمه درمان دچار عود شده بودند. متوسط سن بیماران 42 سال (15-70 سال) بود. شایعترین نوع هیستولوژیک، لنفوم با گرید متوسط بود. 19بیمار(32%) به بهبودی کامل و 17بیمار (28%) به بهبودی نسبی رسیدند. 11 نفر از بیماران (18%)، در خلال دریافت 6 دوره شیمی درمانی فوت کردند. متوسط مدت زنده ماندن بیماران بعد از دو سال، 53% بود. ارگانومگالی، لنفادنوپاتی، بیماریهای زمینه ای و میزان سرمی lactic acid dehydrogenase عوامل مؤثر در پیش آگهی بیماران بودند. شایعترین عارضه این رژیم درمانی، نوتروپنی بود. نتیجه گیری: با این تحقیق ثابت می شود که رژیم درمانی فوق (dhap) برای بیماران مبتلا به لنفومهای مقاوم یا عود کرده مؤثر بوده و توأم با میزان عوارض جانبی در حد قابل قبولی میباشد.